DALABİLEN

 Dalgalar sessiz, dalgalar dipsiz

Işık derin, ışık kör

Sarı, gölgeyi alır gider bu diyardan

Kimse duymaz dipsiz dalgalardan 

Örtüyorum üstüme bir yorgan misali

Dalgalar size diyorum gitmeyin bu diyardan

Sarıya soğuk dediler, inanır mısınız kelimelere

Bir kaşık suya dalga diye bağırmak

Işığa gölgeyi emanet edip gitme diye söylenmek 

Pardon! Siz kimlerdensiniz? Benim dalgamda nasıl boğulursunuz?

Evet dipsiz dalgalara salyalar karışmış

Işığı vurma be adam, etme emanet kalbini

Susuyorum  büyük dalganda

Hızla geri çekiliyor ışığın

Durma yolun ortasın, gölgen beni ele geçiriyor

Şimdi büyük dalgadan sonra susuz bir kumum

Kime ne geçtiğim yerlerde kendimi vurduğumdan

Şimdi sıcak ışıkta, dipsiz dalgada demli bir çay

Her şey yerli yerinde, etme merak dünyayı

Sadece dinle, sadece bil

Işık derin, ışık kör

Dalgalar sessiz, dalgalar dipsiz 

ÖNÜMÜZ DAR BOĞAZ

Dar boğazdan geçse de kalp

Dar boğazdan yatamıyor

Serin günlerin hatrına

Dar günleri yutuyor

Karlı günler sıralanıyor 

Dar boğazda geçmiyor günler  

Kışı güneşe buluyor

Belki serinlikte yatar bu gönül diye

Boğazda derinlik diyorlar

Hiç bilmiyorlar dardaki boğazı

İçi derin dışı serin o günlere teşne bu gönül

Mavisi tamam da gerisi gölge

Boğazda üşüyor burun sızısıyla

Üşümese de bilmez ki dar eteği

Sıkıyor kimi zaman delilikten

Karlı günlere serin bir türkü tutturmuş

O türkü ıslatır hep toprağı 

Yavaşça yere bırak gönlümü

Üşütme de ısıtma da zordaki boğazımı

Gelmez misin boğazda iki tura

Dur daha neler var

Neler

Önümüz kış 

UÇSANNE

Uçuyor anamın saçları

Her saç teli takılıyor uçurtmalara

Uçuyor uçurtmalar, takılmasın ellerime

Kokuyor anamın saçları ya özlem ya toprak

Kimse sormasın neden bu sorular

Diyorum ki uçuyor işte anamın saçları

Siz ne bilirsiniz analığın doğurduğu çıplak ruhları

Kimse sormasın neden bu sonlar

Sorulmuyor balonlara siz neden uçarsınız

Sorulmuyor işte güpegündüz vurulan kırlangıçlara

Siz nasıl bilirsiniz ölümü

Çok geç artık sarılamadığım anama

Uçuyorsa takılmasın tellere 

Siz ne bilirsiniz anamdan emdiğim sütü

Kırılıyorum karşı kaldırımda

Dönüp bakmıyorlar kırıklarıma

Kırıklarım ki önce beni acıtıyor sonra anamı

Siz ne bilirsiniz dinginliktense rüzgara inanmayı

Rüzgar ki uçuruyor anamın saçlarını

Siyah demek isterdim mateme

Ama anamın saçları ondan emdiğim süt kadar beyaz

Ama anamın sesi ondan duyduğum kadar kederli

Siz ne bilirsiniz zamansız ayrılıkları

Toprak kokusu karışıyor saçlarına

Anam diyorum işte yok başka bir sızısı

Uçsun isterdim toprağa karışmasındansa

Belki koklardım o zaman  gerdanından anavatanımı

Siz ne bilirsiniz anavatınından kopmayı