Bir kere bırak kendini
Serin bir yerde, yavaşça
Sıkma artık ne avuçlarını ne de nefesini
Boşluğu hiç tanımadan yaşamak zor be dünyalı
Hep bir kayanın etrafında yaşamaksa niyetin nehirlerin akışı neden var
Kırmızı bir ejderha gelse de peşinde yine de sıkma ne avuçlarını ne de yüreğini
Cesaretin seni genişletir ve de büyütür
Sıktığın her parçan seni devler karşısında küçültür
Yapma bunu kendine dünyalı
Sıkışmış kütle olarak var etme kendini bu dünyanın başına da bir dert
Dertler sıkıştırda da seni, sen nefesinle genişlet her uzvunu
Parmak uçların özgürleşmek istiyor
Hakkı olan boşluğu istiyor
Sıkma nefesini, sıkma bedenini
Sıktığın kadar yok, serbest bıraktığın kadar varsın
Varlığın cesaretine armağan olsun be dünyalı!
