Sararmış beniz, sararmış yaprak, sararmış peynir, sararmış ruh
Sarıya değil sararmaya adıyor bugününü
Zamanın sararmayla bir alıp veremediği vardı muhakkak
Kimse sesini etmiyor
Sararmak tazeliğin sonrası, küfün hemen öncesi
Sonra ani bir sesle irkildi
Ruhun sararmış senin dedi ses
İrkilmek yetmezdi
Silkelenmek, zamanın sararmalarına karşı kalkan kuşanmak lazımdı
Nedir bu sararmayla alıp veremediğimiz
Nedir küf yeşilini kabul edemediğimiz
Döngü doğmakla başlayıp, sararmayla devam eden ve sonunda küf yeşermesiyle kendini imha eden bir şey değil miydi
Herkes doğumunda kalmak istiyor
Kimse ölüsünün yası tutulsun istemiyor
Nedir bizi bu kadar yaşama bağlayan
Bütün çekilen acıları toprağa gömememek neden
İrkilen ruhun güneşe söylediği şarkı onu sararmaktan kurtarmış, arafı kesmiş atmıştı
Sadece bir şeyden kurtaramamıştı
Küfün yeşilinden, yeşermiş küflerden
Şimdi döngü eksik ama sonlu
