eksiklik YA DA bağımlılık

           Eksik olanın kendini tamamlamak için şarkısını kulağına çarpıp, yere düşürdüyse ve günlerce izini kaybettirdiyse neden sonra 'Kayıp Olanın İzinde' haritasını bulamaz insan. Kayıp dediğin şey zamanında bir şeyin parçasıyken artık olmadığı, eksik olduğu anlamına gelmez miydi? Eksik dediğim önce varlığın heyecanında, sonra da yokluğun sorularında baş gösterirdi. Bu da sadece nefesin kendisi değildi kuşkusuz. Eline alıp, dokunduğun, bağ kurduğun bir eşyan da olabilirdi ya da ne biliyim evine aldığın bir kedi de olabilirdi. Hayatımıza alıp kattığımız, kabul ettiğimiz her ne varsa bir anlam yüklemek gerekli miydi ki? Soru soruyorum çünkü insan dediğin sorulara kimi zaman doyamaz hayatı yeni öğrenen bir çocuk gibi ya da soruları hiç sevmez pervazsız yitik bir yetişkin gibi. Kayıp olan için üzülmek hatta yer yer kaygı duymak da mümkündü.

         Bağlımlılığın kimi zaman bir yerde oturur ve yüzüne doğru bakar. Bağımlılığın bağlacını yutarken fikrimi sordun mu diye bakar yüzüne diri diri. Sen de bağımlılığının gözlerinin içine bakmamak için gözlerini kimi zaman yere kimi zaman da kalbine doğru çevirirsin. Çünkü onun gözlerinin içine bakmak aynaya bakmaktan farksızdır. Sahi ayna demişken bütün her şeyin izini yüzünde yaşatır mıydı ya da biraz daha yakınlaşmak gerekirse gözlerinde? İşte bir soru daha.

         Bugün ben bilinmezi soran, sizse kayıp olan bir cevaptınız. Rollerimiz belliydi. Tekrar yeniden eksik şarkımı aramaya başladım. Gözlerimi fal taşı gibi açıp yerde gezindirdim. Ama yok, gelmek, görünmek bilmiyordu o tını. Sıkıntıdan melodisini mırıldanırken kapı zilini farkettim. Yoksa bu gelen bağımlı olduğum eksikliğim miydi? Bir kaç adım sessiz, bir kaç adım geri ve sonunda açtığım kapının kenarına iliştirilmiş bir zarf buldum. Zarf üzerine 'Kayıp Olanın İzinde' yazıyordu. İzini bulmaya çalıştığım kayıp olan kendimi okuduğum bu haritada bulabilecektim ancak. Fakat cesaretim yoktu okumaya. Ya bulamazsam diye iç geçirip, her şeyin bir ihtimal dahilinde kalıp, benimle yaşamasını karar verdim. Böylece bu ihtimal üzerinde hayata daha fazla tutunabilecektim. Bazen ölüm ile hesaplaşmaktansa onu yan cebine koyup onunla sessizce yaşamayı ve sonuçlarını görmemeyi tercih edersin. Evet bir kaçış olabilirdi ama bu da eksik olan BENin tercihiydi, saygı duymakta sizin görevinizdi.