KÖŞELİ DÜZLÜKLER MİSALİ

Kumruları bilir misiniz

Hani çift yaratılmış denilen şu kuşları 

Aslında çift yaratılmak diye bir şey yoktu

Herkes kendi yağında kavrulurdu

Düzen geldi, düzen gitti diye arkasından sövülür müydü bu dünyanın

Ağzı kulaklarında çiftini arayan kumru misali insanlar

Önündeki eşiği, kalbinin köşeli düzlükleri misali

Kurumuş ota muhtaç bir çift kumru misali

Dünden kalan yemeğin artıkları gibi

Yine de sıralanıp gitti masmavi bir gökyüzünde 

Elleri sırtında geziyor, kopmuş bir saç teli misali

Kırıyor bazen başından bazen de ortasından kurumuş otu

Çiftini aramak tekliğine hakaret gibi

Bırak kendini de kavrul şu güneşin altında 

Şah damarını arıyor bu kez hala yaşayıp yaşamadığını bellemek için

Yaşamanın sonsuz anlamlarında türeyip, tek bir anlamına hapsoluyor

Farzı misal yerinde bulamıyor kendini

Kendini bulmak birazda adının anlamında kaybolmak gibi

Sonsuz bir tiradı alıyor ellerine 

Dökülüveriyor birden eteklerine tiradın kelimeleri

Okuyamıyor kavruk bir güneşi karşısına alarak

Anlam aramanın çift anlamlı kendisinde

Dünyasına vurmuş, kemendini boynuna takmış

Kuru otlar üstünde bağırıyor ilkbaharı

Damlasına susamış, susmuş sulandırılmamış

Kapatmış gözlerini bütün ölü taklidiyle

Gri bir gökyüzünü değil yırtmak 

Uçmak mavi bir gökyüzünde 

Çokca uçmak